Τα πάθη του Χριστού στο κήπο της Γεσθημανή

Τα πάθη του Χριστού στο κήπο της Γεσθημανή

Ματθαίος 26:36 - 46, Μάρκος 14:32 - 42, Λουκάς 22:39 - 46

Α. Τα όσα διαδραματίστηκαν στην κήπο της Γεσθημανή φανερώνουν την ασχήμια της αμαρτίας.

Ο τρόπος με τον οποίο οι ευαγγελιστές περιγράφουν την αγωνία του Ιησού μέσα στον κήπο της Γεσθημανή είναι ιδιαίτερα εμφατικός και έντονος. (Ματθαίος 26:37 - 38)

Ο Μάρκος χρησιμοποιεί μία ιδιαίτερη λέξη, (14:33 - 34).

"Εκθαμβείσθαι", που σημαίνει βαθιά θλίψη, ταραχή, αγωνία.

Ο Ιησούς λοιπόν ένιωθε έναν οξύ πόνο ψυχής. Τέτοιο που σύμφωνα με την αφήγηση του Λουκά (22:44)

Τι φανερώνει αυτή η αγωνία, αυτό το ψυχικό άλγος, αυτή η ταραχή;

Φανερώνει δειλία;

Φανερώνει φόβο;

Πιστεύω ότι θα ήταν επιπόλαιο και άδικο ένα τέτοιο συμπέρασμα.

Ο Ιησούς επικεντρώνει την αγωνία του σε κάτι. Αυτό δεν είναι το μαρτύριο, ούτε ο εξευτελισμός.

Αυτό είναι ένα ποτήρι που πρέπει να πιει.

Θα μιλήσουμε για αυτό το ποτήρι αργότερα. Σήμερα όμως θα ήθελα να δούμε ότι είναι το ποτήρι της οργής του Θεού για τις δικές μας αμαρτίες.

Αυτό που συνθλίβει τον Ιησού είναι ότι θα φορτωθεί πάνω του τις αμαρτίες μας.

Ο άγιος, ο πάλλευκος, ο αγνός θα ντυθεί τα λερωμένα και καταβρωμισμένα κουρέλια της αμαρτίας μας.

Και αυτό τον συντρίβει.

Η αγωνία του Ιησού στον κήπο της Γεσθημανή δείχνει την ασχήμια, τον αποκρουστικό χαρακτήρα της αμαρτίας, των αμαρτιών μας.

Ας το σκεφτούμε για λίγο.

Πως άραγε αισθανόμαστε εμείς για την αμαρτία;

Πόσες φορές αυτή την εβδομάδα γελάσαμε μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας κάποια αμαρτία;

Ο Ιησούς μάτωσε, πόνεσε, συνταράχτηκε μπροστά στη θέα της αμαρτίας.

Β. Τα όσα διαδραματίστηκαν στον κήπο της Γεσθημανή φανερώνουν την παράδοξη εξουσία του Ιησού.

Μερικές φορές περιστατικά που μοιάζουν επίπεδα και μονοσήμαντα έχουν βάθος και πλάτος και ύψος νοημάτων και συσχετισμών που δεν μπορούμε με γυμνό μάτι να διακρίνουμε.

Τέτοιο είναι το περιστατικό της οδύνης και του θρήνου του Ιησού στον κήπο της Γεσθημανή.

Εκ πρώτης όψεως μοιάζει μονοσήμαντο: η ιστορία της θλίψης του Ιησού.

Αν όμως προσέξουμε θα δούμε ότι η θλίψη εκείνη έχει βάθος χρόνου και πλούτο συσχετισμών.

Είναι αρκετοί οι μελετητές που επεσήμαναν την σύνδεση της εμπειρίας του θρήνου και της προσευχής του Ιησού στη Γεσθημανή με τον θρήνο και την προσευχή του Δαβίδ μετά από το πραξικόπημα του Αβεσσαλώμ όπως αναφέρεται στο Β' Σαμουήλ 15.

Προσέξτε μερικές ομοιότητες.

Πρώτα και ο Ιησούς και ο Δαβίδ μαζί με τους πιστούς σε αυτούς ακολούθους βγαίνουν από την Ιερουσαλήμ και πηγαίνουν στο ίδιο ακριβώς μέρος. (Ιωάννης 18:1)

Το ίδιο έγινε και με το βασιλιά Δαβίδ (Α' Σαμουήλ 15:23)

Και στις δύο περιπτώσεις το πλαίσιο, ο λόγος της καταφυγής στο όρος των Ελαιών είναι η απόρριψη και η προδοσία από τους δικούς τους.

Στην περίπτωση του Δαβίδ είναι ο γιος του και οι έμπιστοί του, είναι οι δικοί του.

Στην περίπτωση του Ιησού διαβάζουμε στο κατά Ιωάννην(1:10 - 11)

Στη μια περίπτωση είναι ο γιος του Δαβίδ, στην άλλη είναι ο μαθητής του Χριστού.

Όπως ο Ιησούς θρηνεί εκεί πάνω στο όρος των Ελαιών έτσι και ο Δαβίδ.

(22:39, 44) . Το ίδιο διαβάζουμε και για τον Δαβίδ, (Β' Σαμ. 15: 30).

Επίσης ακούστε την προσευχή του Δαβίδ και συγκρίνετέ την με αυτή του Κυρίου μας. (Β' Σαμ. 15:25 - 26)

Ουσιαστικά λεει αυτό που ο Κύριος μας είπε.

Αν είναι δυνατόν να βρω χάρη, αν είναι δυνατόν να παρέλθει αυτό το πικρό ποτήρι�o:p>

Αλλά αν Εκείνος φρονεί αλλιώς ιδού εγώ ας κάμει εις εμέ ότι φανεί αρεστό εις τους οφθαλμούς του, όμως όχι το δικό μου αλλά το δικό σου θέλημα...

Καθώς λοιπόν ο Ιησούς θλίβεται και να προσεύχεται στη Γεσθημανή δεν είναι ένας φοβισμένος ηγέτης που νιώθει τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια του.

Δεν είναι ένας τρομοκρατημένος και μετανιωμένος άνθρωπος που τρέμει για το τι θα επακολουθήσει.

Ο Ιησούς στη Γεσθημανή βιώνει την ίδια εμπειρία που ο βασιλιάς Δαβίδ βίωσε.

Είναι ακόμη και εκείνο το περιστατικό μία επιβεβαίωση της βασιλικής εξουσίας που έχει.

Είναι ακόμη και εκείνο το περιστατικό μία επιπλέον επιβεβαίωση ότι είναι ο Υιός του Δαβίδ που κάθετε στο θρόνο του Δαβίδ.

Δείτε ότι σε όλη την αφήγηση των παθών είναι ακριβώς αυτό το κρίσιμο σημείο το οποίο ούτε οι Ρωμαίοι, ούτε οι Ιουδαίοι αντιλαμβάνονται:

Ακόμη και εκείνη η σκοτεινή σκηνή στο όρος των Ελαιών είναι μια σκηνή βασιλικής αναφοράς.

Ακόμη και εκεί είναι ο Υιός του Δαβίδ, είναι ο απόγονος του Δαβίδ, είναι Εκείνος που βασιλεύει σε μία βασιλεία όμως που δεν είναι από τον κόσμο τούτο.

Γ. Τα όσα διαδραματίστηκαν στον κήπο της Γεσθημανή φανερώνουν τη φύση της Χριστιανικής μαθητείας.

Τι σημαίνει να είσαι μαθητής του Χριστού;

Ας προσέξουμε ένα ιδιαίτερο σημείο της αφήγησης.

Διαβάζουμε ότι ο Ιησούς βγήκε με τους μαθητές Του στον κήπο.

Ας ακούσουμε όμως τη συνέχεια.

Διαβάζουμε ότι πήρε μαζί του τρεις μαθητές, τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο.

Γιατί;

H ομάδα αυτή των τριών δεν πρωτοεμφανίζεται εδώ.

Στο ευαγγέλιο του Μάρκου την βλέπουμε στην ανάσταση της κόρης του αρχισυνάγωγου στο κεφ. 5:38-42

Αργότερα στο όρος της Μεταμορφώσεως, στο κεφ. 9,(9:2).

Ως εδώ καταλαβαίνουμε, ο Ιησούς τους αποκαλύπτει τη δύναμή Του, τους φανερώνει την εξουσία Του.

Τώρα όμως ερχόμαστε στη Γεσθημανή. (Μάρκος 14:33 - 34).

Μοιάζει σαν να ήθελε να τους έχει μάρτυρες στη θλίψη Του και στην ταραχή Του.

Θέλει να είναι μάρτυρες όχι μόνο της λαμπρής μεταμόρφωσης ή της συνταρακτικής ανάστασης αλλά και του πόνου.

Ο δρόμος της πίστης δεν περνά μόνο από το λαμπερό όρος της Μεταμόρφωσης αλλά και από τον σκοτεινό κήπο της Γεσθημανή.

Το να είσαι ακόλουθος του Χριστού δεν σημαίνει πάντα ότι θα ακούς από τον Κύριο "ταλιθά κουμ" αλλά και "περίλυπος είναι η ψυχή μου έως θανάτου, μείνατε εδώ και γρηγορείτε" (Μάρκος 14:34).

Ο Ιησούς Χριστός θέλει να μας διδάξει τη φύση της Χριστιανικής μαθητείας.